Bosk

Mijn werkwoorden kennen enkel stammen

2022

100 dagen lang is de binnenstad van Leeuwarden groen gekleurd. Tussen 7 mei en 14 augustus wandelden meer dan 1000 bomen door de stad. Dit ‘wandelende’ bos werd in beweging gebracht door honderden deelnemers en heeft de bomen – en daarmee de natuur – een stem gegeven. Met een Bo(o)mvol programma van exposities, tentoonstellingen, optredens en bijeenkomsten, publicaties in verschillende on- en offline magazines, kranten, dagbladen, aandacht voor het thema op TV, de radio, in raadsvergaderingen en zelfs een rechtszaak voor de rechten van de natuur heeft Bosk de aandacht gevestigd op de noodzaak om anders naar de relatie tussen mens en natuur te kijken.

Een belangrijk onderdeel van het programma rondom Bosk, was het BoskLab. Arcadia vroeg (activistische) kunstenaars van verschillende kunstdisciplines tijdens de honderd dagen van Bosk nieuw werk te maken en daarmee te reflecteren op Bosk. Ik voerde in het Bosk gesprekken met voorbijgangers en bezoekers. Er werden vele favoriete boom-herinneringen uitgewisseld. En zo observeerde ik dat ongeacht de eigenheid van een herinnering, het verhaal dat ermee verteld werd altijd iets onthulde over hoe de verteller zichzelf en de de wereld ziet. Met dat als uitgangspunt ontwikkelde ik teksten die op een talige manier via bomen ons confronteren met ons menselijk handelen en denken. Deze teksten zijn te beluisteren via de zes rode sculpturen, die verspreid door het Bosk geïnstalleerd staan. Zijn het bomen? Tongen, of toch surfplanken? Wie zal het zeggen… ze spreken in ieder geval.

Previous
Previous

De wind vangen

Next
Next

De Belofte